Allah'ım sorgulamak gibi olmasın ama ben neden kızım?
Bu dünyada en büyük yükü kadınlar çekiyo yemin ediyorum. Annelik olayı var bir kere. 9 ay amele gibi taşırsın, doğururken tam anlamıyla ortadan ikiye yarılırsın hasta olunca başında beklersin falan 10 yaşına gelince seni beğenmez kodumun palyaçosu. Hadi bunu siktir et, adı çıkmış bir kere kadının. Dırdır edermiş. Yok ya! Erkekler kadar dedikoducu bir "ırk" yok lan bu dünyada. Bazen erkeklere çok özeniyorum yemin ediyorum. Özellikle Türkiye gibi bir ülkede en üstün onlar olarak görülüyo. Benim ailem gayet modern insanlardır ama kardeşim olucak öküzü daha serbest bırakıyolar. O yokken ben vardım lan! Adam arkadaşlarıyla(çoğu kız ama kimse laf etmiyo. benim arkadaşlarım erkek ağırlıklı olsa sülalede adım çıkardı ama) her yere gidiyo kimse ağzını açmıyo, ben haftada 2 kere arkadaşlarla buluşsam söylenmeye başlıyolar, kızınca da isyankar ergen oluyorum.
Hadi bunların heeepsini siktir et. Kıl tüy problemleri yok adamların. Öööyle ayı gibi geziyolar ortada. Peki ya biz? Bıyıklı kız diye dalga geçiyolar. Eee senin de var bıyıkların. O da kıl bu da kıl. Ne farkı var lan? Ayar oluyorum yemin ederim.
Aslında yazacağım şey bu değildi ama bunu da söylemiş oldum, rahatladım. Annemin deyişiyle sıçmış kadar oldum. Gelelim asıl konuya.
Okulda resmen kısıtlanmış hissediyorum. Nereye gitsem karşıma çıkıyo o eski sevgilim olucak deyyus. Ona Tofu diyim ben. Niye bilmiyorum tofu diyince aklıma ilk o geliyo. Şimdi diyceksin ki " E amına koduğumun salağı göt kadar okul herhalde karşılaşıcaksınız." Haklısın. Ama onunla aynı ortamda bulununca geriliyorum, kendim olamıyorum resmen. Bir de şu göz göze gelme olayı var. Bana bir bakışı var anlatılmaz yaşanır Böyle nefret, kibir, çook çok az özlem( bunu ben uydurmuş olabilirim. ) hatta şaşkınlık bile var. O öyle bakınca ben de ööyle apışıp kalıyorum tabii. Tam şu eski sevgili sendromunu atlattım diyorum, aniden karşıma çıkıp öyle bakınca diyorum hassiktir seviyo muyum lan acaba hala? Birkaç günüm belirsizlikle geçiyo, sonra sikerim böyle aşkın ızdırabını bana ne lan diyip siklememeye başlıyorum, aniden karşılaşıyoruz yine bakıyo öyle sonra hoop en başa. Kısırdöngü halinde devam etmesin diye resmen köşe bucak kaçıyorum heriften. Yakışıklı bir şey de değil aslında.(Sadece kendimi avutuyorum) Sevimli sayılabilir ama. Kumral, kıvırcık, kahverengi acayip derin gözlere sahip, etine dolgun, çapkın(hatta piç) bir şey işte. Hiç tipim değil kısacası.(Hala kendimi avutuyorum.) Neden takıyorum ki kafaya bu kadar? O beni gram düşünüyosa ota dönüşeyim. Anca kanka dediği kızlarla yiyişsin o gözümün önünde. Kıskanıyomuşum gibi konuştum ama kıskanmıyorum aslında. Hem de hiç. Sadece nasıl bu kadar çabuk unutuldum diye düşünüyorum. (Bok çabuk unutuldun, Lona. 5 ay oldu malın ayak mantarı)
Geçende ders boştu. Sincap, Fezzy, Jev, Kıvırcık, ben kantinde mal mal oturuyoruz öyle, aniden o kaşar kankalarından biriyle geldi tam arkamızdaki deri koltuklara oturdu. Koltuklar öyle bir şekilde dizilmiş ki adamın kafası benim kafamdan 5 santim uzakta sadece ama sırt sırtayız. Ben bir terliyorum, bir üşüyorum, uzak durmaya çalışıyorum bildiğin dokuz doğurdum amına koyim. Şükürler olsun ki o sırada Kıvırcık "Sıkıldım lan. Hadi sınıfa çıkalım." dedi de ben de "Evet hadi çabuk gidelim burdan." diye atladım olaya. Kesin fark etmiştir ama napıyım lan stres yapmıştım resmen.
Özet olarak: Sevmiyorum, kıskanmıyorum ama onu görünce psikolojim bozuluyo ve deli gibi özlemeye devam ediyorum. Allah beni dümbelek etmesin. Kesin kişilik bozukluğu var bende. Aslında psikoloğum gizli narsistlik var sende demişti. Böyle sürekli göz önünde olmak, fark edilmek istiyomuşum ama aynı zamanda da bunların olması için götümü bile kıpırdatmak istemiyomuşum. Doğru. Vallahi doğru.
Neyse ben en iyisi gidip geometri çalışıyım yoksa yarın o vektörler doğular falan tek tek giricek bana. Hassiktir edebiyat sınavı da var. Sıçtım.
Ulan sanki çok stressiz bir hayatım varmış gibi bir de bu sınavlarla uğraşıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder