Aslında çok gezen biri değilim. Hatta alışılmış ergenlere göre sakin bir yaşamı daha çok severim. Evde oturayım, elime geçen ilk filmi izliyim, karakterlere küfrediyim falan. Daha iyi gelir bana normalde. Son 1 ayım böyle geçti. E böyle olunca da insanın sıkıntıdan camdan aşağıya "nabıyonuz yarraam?" diye bağırası geliyo. (böyle bir şey yapmadım..henüz.) Resmen hafta sonları siktiğimin ingilizce kursundan başka bir annemle markete meyve almaya gidiyorum. İçimdeki ses "Kaldır kıçını siktir git artık bu evden, akşam gelirsin. Üşengeçliğini siktiğimin manyağı seni." diyo bana artık. Bildiğin kendi kendime konuşuyorum oğlum. Eğlence kaynağım bu oldu yani. Mesela geçende ayna karşısında rus taklidi yapmaya çalıştım. "Merraba caniim benim adim Dobrooskaağ sicah sohbetlerden ariyoruuum. Yaa eveet çoh seviyur ben seni yaa." iş almana kaymaya başlayınca vazgeçtim. Allaam kafayı yiyorum. Sen bana yardım et, dinimiz, amin. Fezzy de "Sevgilisizlikten fıttırdın kesin sen, gel sana birini bulak." dedi zaten geçende de. Ben sevgili istemiyorum lan, hayatıma atraksiyon istiyorum. En azından kendi kendime konuşmayacak kadar. Depresyon kapıda galiba. Ben depresyona girdiğimde de hiç çekilmem hea. "Vur kafasına ölsün geberesice" şeklinde bir tip olurum. Sıçtık.
"Bunu neden yazıyosun lan? Bana ne oğlum senin psikolojik sorunlarından?" deme, ağzını yüzünü sikerim senin koçum. Sıkıldık diyoruz di mi?? Neyse ben gidip matematik falan çalışıyım bari. Ulan hayatıma renk getiren şeye bak. Bayağı acınası haldeymişim.
 |
| Konuyla pek alakası yok ama bu herif acayip taş lan, öyle böyle değil. Siyah saç, buğday ten, yeşil göz, derin bakışlar, karizma, ne ararsan var herifte. Yenir ki bu. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder