Kac zamandir yalnizim da yalnizim diye bonurup duruyorum ama, aslinda kendimi yalnizliga iten hayatim boyunca ben oldum. Bulundugum cevreden
soyutlamaya calistim hep kendimi, hep gorunmez olmaya calistim, hep yok ettim kendimi. Allah da beni dumbelek etmesin. Iyi bok yedin Lona. Kimseyi suclayamam bu sebepten dolayi da. Beni yalniz birakanlar yokmus ki etrafta. Cevremdekileri gormezden gelen benmisim hep. Neyse. Diyecegim su ki, kendinize boyle bir kotuluk yapmayin. Sonra sizofreni teshisi konabiliyor bana yapildigi gibi... Saka saka. Raporum yok. Henuz.
Cumleleri o kadar daginik yazmisim ki annem gelse toparlayamaz yemin ederim. Pek toparlanasi da degil zaten. Buyuk ihtimalle kafam yerine geldiginde silecegim bunu. O zamana kadar okuyan okusun, ibret alsin. En fazla 2 kisi okur gerci. O da bir seydir..degil mi? Tamam. Cevaba ihtiyacim yok.
Haydi hayirli traslar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder